Algemeen
Sjoukje Dijkstra
Het is alweer even geleden dat Rico en Ans, een stel uit Montfoort, de loterij wonnen. Hoe ziet hun leven er nu uit?
In november vorig jaar begon alles met een telefoontje op maandagochtend. “U heeft een prijs gewonnen, maar die past niet door de brievenbus. Bent u morgen thuis?”, vroegen ze. Rico zei dat hij een afspraak had en niet thuis zou zijn, maar Ans wel. “Je denkt niet na over de prijs van een groot bedrag. Soms denk je wel: stel je zou het winnen. Wat doe je ermee?”, vertelt Rico. Die dinsdag, terwijl Rico bij een vriend was die net een hartaanval had gehad en financiële zorgen had, ging de bel bij Ans thuis. “De hond ging zoals gewoonlijk flink tekeer, stonden er opeens twee mensen op de stoep. Nooit eerder gezien. Ze vroegen: ‘Bent u die en die?’ ‘Dat is mijn man’, zei ik. ‘Het adres klopt. We komen over vijf minuten weer terug.’ ‘Mag ik uit het raam kijken?’, vroeg ik nog, maar dat mocht niet. Toen stond er opeens een filmploeg voor de deur”, herinnert Ans zich. Rico werd gebeld ter verificatie van het bankrekeningnummer. Op dat moment drong het tot hem door dat het om geld ging. “Ze kwamen binnen met Wolter Kroes, er was ook een vrouw die zich over de hond ontfermde. Die is met de hond de tuin ingegaan, toen kreeg ik de envelop”, vertelt Ans. Uiteindelijk kwam het hoge bedrag van één miljoen euro uit de envelop. “Ik was verbijsterd. Uiteindelijk dringt het wel een beetje tot je door”, zegt Ans.
Een week na de prijsuitreiking stond het geld op hun rekening, minus de belasting. “Ineens staat er 700.000 euro bijgeschreven. Dat ging meteen naar de spaarrekening. We hebben als eerste stap een overzicht gemaakt. Wat gaan we ermee doen? Een deel gebruiken we voor de verbouwing, die we al hadden ingepland”, vertelt Rico. Hun benadering bleef bescheiden. “Er is niet veel veranderd in ons koopgedrag”, zegt Ans. Rico zegt: “Een van de eerste dingen die we ook deden, was advies vragen bij een notaris en een schema maken voor goede doelen. “Bij de kerk hebben we een vast bedrag vastgesteld. Zo zijn er meer instellingen, die daar blij van worden. We doen zoveel mogelijk lokaal. Dat vinden we ook prettig. Het voordeel is wel natuurlijk: je hoeft minder op de prijs te letten. Dat is de vrijheid die je hebt”, zegt Rico. Ook Ans vindt dat een luxe gevoel. Toch blijft ze - nuchter als ze is - op de koopjes letten in de winkel. “Het is allemaal al duur genoeg geworden.”
De reacties van hun omgeving waren positief. “In november was de prijsuitreiking. In december was het pas op tv”, vertelt Ans. “Iedereen was heel positief in de omgeving.” Rico vult aan: “Na de tv-uitzending en alle reclames waarin het te zien was, kregen we alleen mooie reacties: Het is jullie gegund. Er is gelukkig niemand aan de deur geweest die vroeg: ik wil graag geld, want jullie hebben genoeg.”
Hoewel ze nu in een comfortabele financiële positie verkeren, blijft gezondheid voor hen het belangrijkste. “Ik geef die zeven ton zo terug als we onze gezondheid terug kunnen krijgen. Ans heeft namelijk veel last van haar rug. Je kunt miljoenen hebben, maar als je gezondheid niet hebt, schiet het niet op”, zegt Rico. Het geld stelt hen echter in staat om bepaalde aanpassingen te doen die hun leven makkelijker maken, zoals het eventueel installeren van een traplift.
Schuldhulpmaatje
Rico zegt het wel bizar te vinden dat hij het nieuws kreeg toen hij net bij bij vrienden in financiële nood was. “De gedachte: misschien kunnen we helpen om het probleem op te lossen, schoot toen al direct door mijn hoofd. In een keer hoor je: je hebt een miljoen gewonnen. Is het toeval? Op dat moment zei ik nog even niks. Ik moest het even laten bezinken.” Hij vertelt hoe hij al ruim een jaar vrijwilliger is bij Schuldhulpmaatje, en hoe dubbel dat soms voelt. “Even heb ik getwijfeld of ik daarmee nog wel door moest gaan. Mensen zien me aankomen. Ze kunnen denken: ‘Hij heeft makkelijk praten’. Toch besloot hij uiteindelijk ermee door te gaan. Op de vraag of hij dan niet de neiging heeft om iedereen ook financieel te ondersteunen, zegt hij: “Dat zou niet mogen. Je mag mensen die je begeleidt met Schuldhulpmaatje niet zelf financieel ondersteunen.”
Rico die inmiddels ruim een jaar coördinator is bij Schuldhulpmaatje, vertelt dat een aantal vrijwilligers van Schuldhulpmaatje nu werkeloos thuis zit. “Er melden zich weinig mensen aan. Laatst stond daarover ook al een artikel in de krant: Voedeselbank zoekt geen voedsel, maar mensen. Het is de omgekeerde wereld. In Montfoort zouden ruim 600 mensen in aanmerking komen voor de Voedselbank. Momenteel maken er rond de zestig mensen gebruik van. Dat is maar tien procent.”
Rico kan ook wel uitleggen hoe het komt: “Schaamte”, zegt hij. “Daarbij zien we ook vaak dat mensen met een andere culturele achtergrond eventueel financiële issues binnen de familie oplossen.” Als hij kijkt naar Schuldhulpmaatje merkt hij dat vroegsignalering helpt. “Schuldhulpverlening was voorheen uitbesteed aan Plangroep, en nu aan Budgetiek. Dat is een lokaal Montfoortse bedrijf, die zitten er beter op en gaan er actiever op af. De enige twee klanten die ik gehad heb, komen bij Budgetiek vandaan.”
Op de vraag of het misschien ligt aan de naam ‘Schuldhulpmaatje’, antwoordt Rico ontkennend. Rico: “Het is Schuldhulpmaatje, omdat 95 procent van de klanten pas aanbelt als ze schulden hebben. Dan is het eigenlijk te laat. Ik heb nu een cliënt met weinig schulden, die inzicht wil in het budget dat hij heeft, zodat hij niet in de valkuil stapt dat hij meer uitgeeft dan hij heeft. De zelfredzaamheid is erg belangrijk. Dat is eenvoudig al te doen door een simpel overzichtje te maken.”
Preventief helpen
Je hoeft dus niet per sé schulden te hebben, wil je hulp krijgen van Schuldhulpmaatje. “Voor ons is het juist prettig dat we mensen preventief kunnen helpen”, aldus Rico. Hij licht toe dat de vrijwilligers bij Schuldhulpmaatje driedaagse trainingen volgen en zich specialiseren met e-learning. “Ik heb een aantal maatjes lopen, die wachten inmiddels op hun eerste klus. Als ze geen klanten hebben, denken ze straks misschien: waarom zou ik? Dan gaat die kennis verloren en is straks misschien de motivatie ook weg.”
Als het aan Rico ligt zou er nog veel meer aandacht mogen komen voor de mogelijkheden die er zijn. “Alle programma’s worden gesubsidieerd door de gemeente. Als er weinig mensen voor zijn, dan kan dat misschien ook aflopen. Dat zou zo jammer zijn, want ik weet honderd procent zeker dat er genoeg mensen zijn in gemeente Montfoort, die wel wat hulp kunnen gebruiken. De gemeente kan ze alleen niet zo goed bereiken. Misschien lukt het dan op deze manier!”
Meer informatie: www.schuldhulpmaatje.nl/montfoort
